Όταν μιλάει κανείς, όποιο κι αν είναι το θέμα που διαπραγματεύεται, είναι φυσικό να βγάζει και τον προσωπικό του χαρακτήρα ή τουλάχιστον ορισμένα από τα συναισθήματα και τα κίνητρά του. Παρότι διαθέτω δημοσιογραφική εμπειρία δεκαετιών, αιφνιδιάστηκα όταν κατά τη συζήτηση στην Επιτροπή του νομοσχεδίου για τους πρόσφυγες άκουσα εκφράσεις του επιπέδου «ξετσίπωτος» και «πάρτι εκατομμυρίων με τις ΜΚΟ». Είναι φυσικό να αντιδράς μέσα σου με τον ίδιο χαμηλού επιπέδου τρόπο και να θυμάσαι καφετιέρες και τηλεφωνικά κέντρα που χορήγησε δωρεάν η εγχώρια Siemens. Πνίγεις όμως όσα αυθόρμητα έρχονται στο νου σου για να μην οξύνεις την κατάσταση, για να μην αδικήσεις το μέγα θέμα που είναι το προσφυγικό και επιτέλους για να μην γίνεις χειρότερος άνθρωπος. Όσο για τα «πάρτι εκατομμυρίων», όσοι έχουν ακόμα στεγαστικά δάνεια, δεν ήταν προσκεκλημένοι.Του Νάσου Αθανασίου*
Ορισμένοι στη ΝΔ ξύνονται πολύ άγρια στη γκλίτσα του τσοπάνη. Παράδειγμα: Δεν σε αφήνουν να λησμονήσεις ότι παρέδωσαν στην ευθύνη της κυβέρνησης Τσίπρα, νομό της χώρας μας με 15.000 μετανάστες ο οποίος συνορεύει με νομό στον οποίο εργάζονται άλλοι 10.000 μετανάστες. Αν τρώτε φράουλες μπορεί κάτι να καταλάβατε. Επανερχόμενος στον επιθετικό χαρακτηρισμό «ξετσίπωτος – η – ο » αναρωτιέμαι αν αυτές οι εκφράσεις αποδίδουν ψηφοθηρικά. Επειδή δυστυχώς η απάντηση είναι καταφατική, οφείλω να ειδοποιήσω ότι θα θεωρούσα μεγάλη τιμή μου να με μαυρίσουν εκείνοι που θα με ψήφιζαν, επειδή θα χρησιμοποιούσα τέτοιου είδους «λεβέντικες» εκφράσεις. Τέλος πάντων η συζήτηση στην Επιτροπή άρχισε με διαμαρτυρίες για τη διαδικασία του κατεπείγοντος.
-«Να συζητηθεί κανονικά», είπε η αξιωματική αντιπολίτευση.
-Κανονικά;
- Μάλιστα!
Μα δεν έχουν καταλάβει ακόμη ότι δεν υπάρχει καμιά κανονικότητα στη χώρα; Ότι τελούμε σε οιονεί κατάσταση πολιορκίας; Ότι το άρθρο 60 παρ. 4 προβλέπει την υλοποίηση μιας συντομευμένης διαδικασίας στα σύνορα που να ικανοποιεί και την υλοποίηση της συμφωνίας Ευρώπης – Τουρκίας; Ότι στις 4 Απριλίου αναμένεται να ξεκινήσει η εφαρμογή αυτής της συμφωνίας και ότι ο «σουλτάνος» Ερντογάν πιέζεται από τον Ομπάμα έστω κι αν συναντάται μαζί του στα όρθια; Δεν τους συγκινεί ότι με το σχέδιο νόμου που επέκριναν προσαρμόζεται η ελληνική νομοθεσία στις διατάξεις Οδηγίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου «σχετικά με τις κοινές διαδικασίες για τη χορήγηση ασύλου»; Ότι αν δεν γίνουν αυτά, δεν πρόκειται να αποσυμφορηθούν τα νησιά του αρχιπελάγους;
Όταν σε θέματα όπως το προσφυγικό εμπλέκεται η διεθνής διπλωματία και θίγονται εθνικά θέματα, τότε υπάρχει ο κίνδυνος σφάλματος στη στάθμιση του μείζονος αγαθού. Αυτό που δεν φαίνεται καθαρά μπορεί να είναι πιο σημαντικό από εκείνο που φαίνεται. Συμβαίνει κάτι τέτοιο εδώ; Τούτο θα το απαντήσει ο καθείς χωριστά, ανάλογα με το πόσο παρακολουθεί τις διεθνείς εξελίξεις, με το πόσο επιδιώκει εκείνες τις συμμαχίες που θα ωφελήσουν τα εθνικά του συμφέροντα και με το αν τελικά «κυνηγώντας το καλύτερο χάνεις το καλό». . (Το τελευταίο τούτο έλεγε ο ιδρυτής της ΝΔ αείμνηστος Καραμανλής).
Εδώ υπάρχει μια συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας. Ήταν εύκολο να επιτευχθεί αυτή η συμφωνία; Όσο κακή κι αν τη θεωρεί κανείς, υπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα; Κάποιοι, όχι μόνο στη ΝΔ, αναζητούν το δρόμο του παραδείσου. Μακάρι στη ζωή αυτή να μπορούσαμε να συνεργαζόμαστε μονάχα με αγγέλους. Μέχρι να επιτευχθεί αυτό χρειαζόμαστε τα ζικ –ζάκ της πολιτικής, ιδιαίτερα της διπλωματίας, άρα και νομοσχέδια όπως αυτό που υπερψηφίστηκε. Ο φόβος του σφάλματος, οι κίνδυνοι της ατέλειας και η σφραγίδα του ελαττώματος δεν πρέπει να μας οδηγήσουν στην απραξία, διότι η απραξία σε περιόδους κρίσης, είναι απείρως χειρότερη από το μεγαλύτερο λάθος που θα μπορούσε να περιέχει η πράξη σου. Θα ήθελα να με διδάξει κάποιος φίλος ή αντίπαλος ποια συμφωνία ή συνθήκη ή σύμβαση της παγκόσμιας ιστορίας ήταν ιδανική. Θα ήθελα να την πληροφορηθώ αλλά δεν το ελπίζω. Εκείνο που δικαιούται να επιζητεί κανείς είναι η υπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος έστω και με μισά ή δειλά βήματα. Με τέτοια βήματα αρχίζει το θαύμα που λέγεται ζωή. Άλματα μπορούν να κάνουν δύο ειδών όντα: Οι Μεγαλέξανδροι και οι σαλτιμπάγκοι…
* Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην Κυριακάτικη KONTPA στις 3 Απριλίου 2016