Βρήκα
επί τέλους κάτι να θαυμάσω στον κ. Σαμαρά: Το σχέδιο που έχει εκπονήσει για την
έξοδο της χώρας απ’ την κρίση. Πρόκειται για ένα αριστούργημα διπλωματικής
τέχνης, το οποίο παρουσίασε προσφάτως στο Βερολίνο και το οποίο μπορεί πλέον να
διδάσκεται στα καλύτερα πανεπιστήμια. Σύμφωνα με τους υποβολείς του Μαξίμου,
πρόκειται για σχέδιο που διευκολύνει τους πάντες να δηλώσουν νικητές.
Πρώτος
νικητής πρέπει βεβαίως να είναι ο απερχόμενος πρωθυπουργός, ώστε να μπορεί,
κατά το λαϊκό άσμα, “ν’ ανέβει και να τραγουδήσει στο πιο ψηλότερο βουνό” ότι
τα μνημόνια τελείωσαν. Ήδη το κάνει, και μάλιστα τον σιγοντάρουν. “Το ευρωπαϊκό
πρόγραμμα για την Ελλάδα τερματίζεται στο τέλος του 2014, ακόμη κι αν δεν
εκταμιευθεί η τελευταία δόση”, δηλώνει ο Κλάους Ρέγκλινγκ, επικεφαλής του ESM.
Αλλά για να είναι νικητής ο Αντώνης, αυτό το υπέρλαμπρο άστρο τους Αδώνιδος, θα
πρέπει ταυτόχρονα “να νικήσουν” και οι άλλες δύο πλευρές του διαπραγματευτικού
τριγώνου. Εδώ είναι που πασχίζει να τα καταφέρει η σαμαρωμένη ΝΔ. Προσέξτε τι
διαρρέουν οι σπορείς ειδήσεων του Μαξίμου…
Δεύτερος
νικητής θα είναι το ΔΝΤ. Βασισμένη στο καταστατικό του, τι ζητεί η κ. Λαγκάρντ
για να φύγει; Τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Μπορεί να την έχει. Όσο κι
αν η ίδια γελά ειρωνικά ανάμεσα στα θαυμάσια σκουλαρίκια της, οι Αντώνης,
Ευάγγελος και Γκίκας διακηρύσσουν ότι το χρέος είναι βιώσιμο. Το επιβεβαιώνει
κι ο Βόλφγκανγκ, ο βιολιστής της ευρωπαϊκής διάλυσης.
Τελείωσαν,
όμως, τα μνημόνια; Μη σπεύσετε ν’ απαντήσετε πριν ακούσετε τον τρίτο νικητή.
Είναι το Βερολίνο της frau Μέρκελ. Τι επιθυμεί η καγκελάριος; Να
διατηρήσει έναν ισχυρό ελεγκτικό βραχίονα στους ελληνικούς προϋπολογισμούς. Της
τον έδωσαν. Η Αθήνα δέχθηκε ήδη την αυξημένη επιτήρηση μετά το
“τέλος” των μνημονίων, τα οποία θα εξακολουθήσουν με άλλη, ύπουλη πλέον, μορφή.
Πώς θα εξακολουθήσουν; Με το Greek Pact. Tι είναι τούτο; Είναι ένα ελληνικής
έμπνευσης σχέδιο μεταρρυθμίσεων για τα επόμενα έτη, που ο κ. Σαμαράς έβαλε στο
τραπέζι της κ. Μέρκελ, κι εκείνη με πολύ κόπο έκρυψε τη χαρά της. Το Greek Pact
είναι μία αυτοδέσμευση, κάτι σαν αυτολογοκρισία, αν όχι εθελοδουλεία. Δεν το
πιστεύετε; Πάλι ο κ. Ρέγκλινγκ δηλώνει ότι είναι έτοιμοι οι μεταμνημονιακοί
μηχανισμοί επιτήρησης. Λειτουργούν ήδη στην Πορτογαλία.
Έτσι λοιπόν όλοι οι
ενδιαφερόμενοι θα είναι νικητές. Εκτός από έναν. Χρειάζεται να πούμε ποιος θα
είναι αυτός; Εσύ, ο απλός και φοβισμένος! Ωστόσο, παρά τον τρόμο που σου μετέδωσαν,
σε λίγο θα έχεις κι εσύ τις ευθύνες σου.
Είναι
αλήθεια ότι και στις δημοκρατίες έρχονται καιροί που ο λαός υποφέρει, χωρίς ο
ίδιος να ευθύνεται. Όμως, εξίσου αληθινό είναι ότι στις ασκούριαστες
δημοκρατίες υπάρχει κάθε δύο ή τρία ή τέσσερα χρόνια μία φορά που ευθύνεται
ακόμη και ο λαός. Είναι η ημέρα που ο ψηφοφόρος, πίσω από το παραβάν, επιλέγει
τους αντιπροσώπους του. Πρόκειται για την “ευθύνη των πέντε λεπτών” της ώρας
κατά τα διδασκόμενα στην Εσπερία. Μέχρι τώρα υπερψηφίζονται σαν σωτήρες εκείνοι
που μας κατέστρεψαν. Ώς πότε θα υπερισχύουν οι ανίκανοι αλλά καλοντυμένοι;
Το
έχω ξαναπεί: Η Ελλάδα δεν έχει πρωθυπουργό. Έχει υπηρέτη. Που αναγνώρισε με την
υπογραφή του ότι δεν δικαιούται να εφαρμόσει δική του πολιτική. Ας βρει επί
τέλους έναν αληθινό πρωθυπουργό. Οποιονδήποτε θα έλεγα, αν, τούτη την ιστορική
ώρα, δεν υπήρχε παρά μόνον ένας: Ο Αλέξης Τσίπρας που σου απλώνει το χέρι
όποιος κι αν είσαι
Το
άρθρο του Νάσου Αθανασίου δημοσιεύεται στην εφημερίδα “KONTRA NEWS”